Dini Hikaye; “Tevafuklar” 19. Bölüm
Dr. Mustafa, nöbette olduğu günlerin sabahında gelip Faruk’u kontrol ediyor. Ondan sonra evine gidiyordu. İki hafta böylece gelip geçti. Bu iki hafta içerisinde Faruk’un durumunda değişiklik olmuyor, koma halinde uyuyordu.
Süreyya Hanım, iki hafta sonunda oğlu uyanmayınca doğruca doktorun odasına gitti. Doktor odasında yoktu. Odasında onu görmeyince tam çıkacakken odasında bir fotoğrafa gözü takıldı. Fotoğrafı görünce gözler fal taşı kesildi. O fotoğraf oğlunun kaza geçirmesine sebep olan kişiye aitti. Ona doğru donmuş bir halde bakarken Dr. Mustafa Bey içeri girdi. İçeride Süreyya Hanım’ı görünce ‘acaba Faruk’a bir şey mi oldu?’ düşüncesiyle telaşlandı. Hızlı adımlarla Süreyya Hanım’ın yanına vararak:
‘Süreyya Hanım, ne oldu yoksa oğlunuza bir şey mi oldu?’ dedi, ona bir şey olmasından korkarak.
‘Yok, hayır ona bir şey olmadı. Yalnız bu fotoğrafta ki kim?’ dedi Süreyya Hanım, merak içerisinde.
‘O oğlum Kaya’ dedikten sonra merak içerisinde ‘onu niçin sordunuz ki?’ diye sordu. Süreyya Hanım, bu soru üzerine sinirle doktora dönerek:
‘O oğlunuz var ya, sizin ameliyat ettiğiniz oğlumun kaza geçirmesine sebep olmuş?’
‘Ne diyorsunuz? Oğlumun bu kazaya sebep olduğunu nereden biliyorsunuz?’
‘Nereden olacak, nişanlısı Hülya’dan öğrendim’ dedi Süreyya Hanım sinirle!
‘Nee, nişanlısı mı? O nişanlı olamaz. Hem niye nişanlı olsun ki, o daha okuyor’ dedi Dr. Mustafa, duydukları karşısında şaşırarak.
‘Evet, nişanlısı hatta onun yaptıklarından dolayı nişanı bile atmış. Oğlumun kaza geçirdiği gün yanımıza geldi ve her şeyi anlattı. Hatta o günden bu yana her gün yanımıza gidip geldi. Bugün yine gelecek, isterseniz ona sorun ve oğlunuzun durumunu öğrenin’
Dr. Mustafa duydukları karşısında ne diyeceğini bilemedi. İşittikleri karşısında başından aşağıya kaynar sular dökülmüş gibi oldu. Oğulları bunları yapmış olamazdı. Onların yaptıkları hataları biliyordu, ama bu kadar ileri gitmiş olamazlardı. Duydukları karşısında aklı inanıyor, gönlü inanmak istemiyordu. İşte bundan dolayıdır ki bir yere ayrılmadı ve Süreyya Hanım’ın bahsettiği kızı beklemeye başladı. Ondan her şeyi öğrenecek ondan sonra karar verecekti.
Dr. Mustafa’nın beklentisi çok sürmeden kız kapının önünde göründü. Yavaş yavaş ilerliyor ve Süreyya Hanım’a gülümsüyordu. Kızın Süreyya Hanım’a gülümsediğini görünce içindeki şüpheler daha çok arttı. Acaba Süreyya Hanım doğru mu söylüyor, yoksa oğluna iftiramı atıyordu. İçindeki şüpheleri gidermek için kızın gelmesini beklemeden onun yanına gitti ve kendisini tanıttı ve oğlunu tanıyıp tanımadığını sordu. Kız sorulan sorular üzerine ‘Benim adım Hülya’ dedi ve sözüne şöyle devam etti:
‘Mustafa Bey, oğlunuzu tanıyorum. O iki hafta öncesine kadar benim nişanlımdı. Yaptığı kötülüklere daha fazla tahammül edemedim ve ondan ayrıldım. Yanınızda gördüğünüz Süreyya Hanım’ın oğlunun kaza geçirmesine sebep olanda oydu. Bakıyorum ki oğlu kazaya sebep olmuş, babası ameliyat edip hayatta kalmasına vesile olmuş. Bu da gösteriyor ki tam bir tevafuk olmuş’
Dr. Mustafa Bey, duydukları karşısında iki büklüm oldu. Oğlunun sebep olduğu kazadan dolayı mahcup oldu. Kafası eğik bir şekilde Süreyya Hanım’a dönerek oğlunun yaptıklarından dolayı özür diledi. Oğlunun yaptığı hataları en kısa sürede düzelteceğini söyleyip oradan ayrıldı. Odasına geçip evine telefon açıp oğullarının evde olup olmadığını sordu. Onların evde olduğunu öğrenince hızla hastaneden ayrıldı. Arabasına binip evine vardı. İçeri girmez çocuklarının odasına girdi. Onları karşısına alarak:
