Macera Dolu Dürüst Bir Kahramanın Hikayesi

“Abdulkadir’in Işık Saçan Yolculuğu”

Alper Murat KİRPİK

Vay be, sevgili minik maceracılar! Hazır mısınız, dünyanın en cesur ve en iyi kalpli çocuğunun hikayesine dalmaya? Bu hikaye, dürüstlüğün sihirli bir anahtar gibi kapıları açtığını, sabrın en zor dağları aştığını ve yardımseverliğin yıldızlar gibi parladığını öğretecek. Haydi, ellerinizi çırpın ve birlikte haykıralım: “Başlıyoruz!”

Bir zamanlar, İran’ın yemyeşil bir köyünde, çiçekler açan tepelerin ortasında, küçük bir evde yaşayan Abdulkadir adında bir kahraman çocuk vardı. Abdulkadir daha küçüktü ama kalbi dev gibiydi! Güneş doğarken kalkar, annesiyle tarlada şarkı söyler, koyunlara masal anlatırdı. Köydeki herkes ona bayılırdı: “Abdulkadir geliyor, mutluluk geliyor!” derlerdi. Çünkü o, her zaman gülümsüyor, arkadaşlarına oyuncaklarını paylaşıyor, yaşlı amcalara yardım ediyordu. “Paylaşmak, en büyük hazine!” diye haykırırdı neşeyle.

Abdulkadir’in en büyük rüyası neydi biliyor musunuz? Büyük şehir Bağdat’a gidip, yıldızlar gibi parlayan ilimleri öğrenmek! Kitaplar okumak, gizemli hikayeler keşfetmek, Allah’ın muhteşem dünyasını anlamak istiyordu. Bir gün, Arefe günüydü – bayram havası her yerde! Güneş pırıl pırıl, kuşlar cıvıl cıvıl. Abdulkadir tarlada öküzle yürürken, birden inanılmaz bir şey oldu! Öküz dönüp ona baktı ve – evet, çocuklar, tam burada nefesinizi tutun! – dile geldi: “Ey Abdulkadir, sen tarlada kalmak için doğmadın! Sen büyük maceralar için yaratıldın, git ilim peşinde koş!” Abdulkadir’in gözleri fal taşı gibi açıldı, kalbi pır pır attı. Koşa koşa eve gitti, annesine anlattı: “Anne, rüyam gerçek oluyor!”

Annesi, oğlunun heyecanını görünce gülümsedi, sarıldı sımsıkı. “Canım oğlum,” dedi sevgi dolu bir sesle, “Bağdat’a git, ama unutma: Dürüstlük en güçlü kalkanındır! Asla yalan söyleme, doğruyu haykır. Sabır, en tatlı meyveyi verir – zorluklara gülümse! Ve yardımsever ol, elini uzat herkese, çünkü iyilikler geri döner!” Abdulkadir annesinin gözlerine baktı, söz verdi: “Anneciğim, senin altın öğütlerini kalbime kazıdım! Dürüst, sabırlı ve yardım dolu olacağım!” Annesi bir avuç altın para aldı, elbisesinin astarına dikti. “Bu paralar yol arkadaşı olsun, ama sadece ihtiyaçta kullan!” dedi. Ertesi sabah, Abdulkadir kucaklaştı annesiyle, yola koyuldu. Heyecan dorukta!

Bir kervana katıldı Abdulkadir – develer, atlar, renkli çadırlar! Çöl yolu macera dolu: Güneş yakıyor, kumlar dans ediyor, ama Abdulkadir şarkı söylüyor arkadaşlarıyla. “Haydi, birlikte gidelim!” diyor. Derken, ufukta toz bulutu yükseldi – aman Allah’ım, eşkıyalar geliyor! Atlı adamlar kervanı durdurdu, liderleri korkunç görünüyordu: “Paralarınızı verin!” diye gürledi. Herkes titriyordu, ama Abdulkadir? O, annesinin sözlerini hatırladı, gülümsedi içten. Sıra ona geldiğinde, lider sordu: “Sende para var mı, küçük?” Abdulkadir başını kaldırdı, cesurca cevap verdi: “Evet var, amca! Annem astara dikti.” Eşkıyalar kahkaha attı: “Yalan söylüyor!” Ama lider aradı, paraları buldu. Şok oldu: “Neden doğruyu söyledin? Korkmadın mı bizden?” Abdulkadir’in gözleri parladı: “Annem dürüstlüğü öğretti! Yalan karanlık getirir, doğru ise ışık! Belki siz de iyi olursunuz, birlikte gülelim!” Liderin kalbi eridi gibi, gözyaşları aktı. “Senin dürüstlüğün beni uyandırdı!” dedi. “Tövbe ediyorum, kötü yolları bırakıyorum!” Eşkıyalar da değişti, paraları geri verdi, hatta bazıları kervana katıldı! Vay be, çocuklar, dürüstlük bir orduyu yendi!

Abdulkadir zaferle Bağdat’a ulaştı – ne muhteşem bir şehir! Yüksek minareler, renkli pazarlar, ilim dolu camiler! Hocalar onu sevdi, çünkü akıllı ve yardımseverdi. Arkadaşlarına derslerde yardım eder, “Haydi, birlikte öğrenelim!” derdi. Fakirlere ekmek dağıtır, hasta teyzelere su verir, kaybolan çocukları bulurdu. Büyüdükçe, Abdulkadir Geylani oldu – herkes ona “Büyük Yardımcı” diyordu! Bir gün, bir komşu hasta düştü. Abdulkadir koştu, yemek pişirdi, dua etti: “Sabret, iyileşeceksin!” Ve mucize, hasta ayağa kalktı! Başka bir sefer, bir çocuk ormanda kayboldu. Abdulkadir sabırla aradı, saatler geçti ama pes etmedi. Buldu çocuğu, ailesine teslim etti: “Sevgiyle her şey mümkün!”

Heyecanlı minikler, Abdulkadir’in macerası bize ne öğretiyor? Dürüstlükle arkadaşlar kazanırız – yalan mı? Asla! Sabırla hayallerimiz gerçek olur – acele mi? Hayır, adım adım! Yardımseverlikle dünya parlar – cimrilik mi? Yoo, paylaşmak en eğlenceli! Siz de deneyin: Okulda bir arkadaşınıza kalem verin, evde kardeşinize yardım edin. Bakın, nasıl kahraman olacaksınız!

Ama hikaye bitmedi! Abdulkadir bir bahçe kurdu Bağdat’ta – çiçekler, meyveler, çocuklar oynuyor! Eski eşkıya lideri geldi bir gün: “Teşekkürler, senin dürüstlüğün hayatımı değiştirdi!” Birlikte ağaç diktiler, meyveleri paylaştılar. Ne mutluluk! Bir başka macera: Nehir taştı, köy sular altında! Abdulkadir organize etti: “Haydi, sabırla çalışalım!” Sandallar yaptılar, yiyecek taşıdılar, herkes kurtuldu. Yaşasın!

Bir öğrenci ders çalışamıyordu, Abdulkadir kitap verdi: “Sabret, her gün bir sayfa oku – göreceksin, yıldız olacaksın!” Öğrenci büyüdü, öğretmen oldu. Abdulkadir yaşlandı ama kalbi hep çocuk kaldı. “Sevgiyle yaşayın, iyilik yapın!” derdi. Bugün bile, onun hikayeleri kalplerimizi ısıtıyor.

Sevgili çocuklar, siz de Abdulkadir Geylani gibi olun: Dürüst konuşun, sabırlı olun, yardım edin! Haydi, bir iyilik yapın bugün – belki bir kuşa ekmek verin. Göreceksiniz, hayat bir macera olacak! Eller yukarı, alkışlayın kendinizi!

Dürüstlükle güven kazanmayı, sabırla zafer elde etmeyi ve yardımseverlikle dostluk kurmayı öğretir. Her iyilik, bir yıldız doğurur – parlayın!

Alper Murat KİRPİK