Kim Var Orda?

İlk Önce Şunu Belirtmek İstiyorum Arkadaşlar, Anlatacağım Hikaye Tamamıyla Gerçektir.

Ben 7, 8 yaşındayken odamda tek başıma yatardım ve yanımda küçük bir abajur vardı. Annem ve babam koridorun sağındaki odada uyuyorlardı. Günlerden bir gün yine yatağıma yatmaya gittim. Annem ve babamda sonra hemen yattı. Bir türlü gözüme uyku girmedi. Sonra gözlerim bir anda kapıya ilişti ve bir baktım, oradan biri bana bakıyor. İlk önce babam sandım ve gülmeye başladım. “Baba Komik Değil Lütfen Yapma”. Dedim.  Ama o kişi bana bakmaya devam ediyordu. Sonra korktum ve battaniyeme sarılıp uyudum. Sabah olmuştu. Anneme bu olayı anlattım. Annemde “Rüya Görmüşsündür.” Dedi. Ben odama gidip ağladım.

Akşam oldu. Odamda bir eski pencere var. O pencereden sadece duvarları görebiliyordum. Akşam yine yatağıma girdim ve uyuyacaktım penceremden bir ses geldi.  Sonra ANNE! Diye bağırmaya başladım. Annem geldi ve “Ne Oluyor.” Dedi. Anneme anlattım. Oda “Bir Şey Yoktur Hadi Yat.” Dedi ve gitti. Yanımdaki abajuru açtım ve yattım. Saat  4,5 gibi uyandım. Abajuru biri kapatmıştı.  Annemin bu kadar anlayışsız olması beni çok üzüyordu, artık akşamları uyuyamıyordum.

Yine akşam oldu ve yine yatmaya gittim. Ama bu sefer bir türlü uyuyamadım. Gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım. Gözlerimi açtım ve kapıdan biri yine bana bakıyordu. Ben şaşkın bir şekilde ona bakıyordum. Sonra kapıdan bir ses geldi, bende korkudan ne yapacağımı bilemedim ve babamın bana her zaman dediği şu kelimeyi tekrar ettim ‘Bismillahirrahmanirrahim’ Babam hep korktuğunda bu kelimeyi söyle ve yat derdi. O kelimeyi dedim ve kapının önündeki şey bir anda yok oldu. Ertesi gün babama olayı anlattım ve babamda bana, “Bu Akşamda Aynı Şeyi Yaşarsan, Bana Söyle Ona Göre Tedbir Alacağız.” Dedi. Akşam yattım ve pencereme biri ilişti. Keşke bakmasaydım dedim kendi kendime. Battaniyemi üstüme alıp yatmaya çalıştım ama o şey ben uyuyana kadar orada durdu ve beni izlemeye devam ediyordu. Sabah olunca babama yine aynı şeyi yaşadığımı anlattım ve babamda bu evden taşınma kararı aldı.

Amasya Merzifon’a taşındık, yeni evimizin çok büyük bir bahçesi vardı. Çok güzeldi, adeta Cennet gibiydi. Her yerde çiçekler, hayvanlar vardı. Akşam yatağıma gittim, tam uyuyacaktım yine aynı şey oldu. Artık bu olaydan gerçekten ürkmüştüm. Sabah oldu, kahvaltı yaptım ve oyun oynadım. Saat 5,6 gibi bahçede uzun bir yol vardı ve merak ettim, oraya gitmek istedim. evden baya uzaklaşmıştım. Yolumu kaybetmiştim ve korkmuştum. Akşam olmuştu. Ama ben hala eve gidememiştim. Sonra arkamdan bir ses geldi, şu sözleri tekrarladı ‘Eve Gidemezsin.’ Dedi. Ben korkudan ağlamaya başladım. Arkamdan biri boynumu tuttu ve sıkmaya başladı. İçimden ‘Bismillah’ Diyecektim ama boğazımı sıkıyor, ‘Bis’ Diyorum ve devamı gelemiyor, ne yapacağımı şaşırmıştım. Babam geldi ve ‘Ayetel Kürsi’ Duasını okudu. Bir an üstümden kocaman bir yük kalkmıştı. Babama yine başıma gelenleri anlattım ve O’da boynuma bir muska taktı. O gün bu gündür bu olay bir daha yaşanmadı.

Arkadaşlar ben şu an   20 Yaşındayım. Ama o günler hala aklımdan çıkmadı, Hala olayın etkisini üzerimden atamadım…