Kısa HikayelerSizden Gelenler

Kısa Bir Hikaye, “N’oldu?”

Kısa Bir Hikaye

Kısa Bir Hikaye, “N’oldu?”

– Neyini sevmiyorsun ki? Kısa bir hikaye.

– Ne demek neyimi sevmiyorum. Sabahtan beri anlatıyorum dinlemedin mi beni? Kısa bir hikaye.

Karşıdakinin gözlerinin içine bakmış anlamsızca bekliyordu. Boştu gözleri. Işık saçmıyordu, güven vermiyordu. Korkunç denecek kadardı ama o manada olan değil, tercih meselesi gibiydi. Onun seçtiği dünyada anlamsızca yaşıyorlardı. Dünyanın kontrolü kimin elindeydi? Bu gemiyi kim yürütüyordu? Bu soruları bulmak zordu. Anlamak için de ilk gemiyi gezmesi lazımdı sonuçta değil mi? Ya aradığı sonuca ulaşamazsa, ya gemiyi bir grup aptal yönetiyorsa ya da ortada hiç kaptan yoksa… Bu görmek istediği son şey olabilirdi. Ondan kendi kafasında kendini rahatlatmayı tercih etti. Ve tercihinde işini bilen birini seçti. Şimdi daha çok rahatlamıştı. İnanç, bir şeye inanma duygusu insanı rahatlatır derler. Bu da onlardan biriydi ama sorun değil. Etraf kızışmıştı. Belli ki gene düşünmeye başlamıştı ve bu düşünmelerin ardı kesilmiyordu. Karşıdaki bu sefer sinirliydi. Sinirin birazcık ötesi. Öte olan şeyler pek hoş olmaz. Tekrar aynı soruyu sordu.

– Dinlemedin mi beni? Bak sabahtan beri senin için buradayım. Anlıyor musun?

Gerçekten konuyu unutmuştu. Ne konuşuyorlardı gram hatırlamıyordu. Konu neydi? Neydi bu konu? Ama geçiştirmek için ve biraz olsun o öfkeli suratı görmek istemediği için;

– Evet. Ne yani seni dinlemediğimi mi düşündün. Sakinleş biraz. Ve evet haklısın. dedi.

Karşıdaki pek inanmışa benzemese de tartışma çıkarmak ve nefesini boşa harcamak istemediği için susmuştu. Şimdi gözleri konuşuyordu. Karşıdaki ne kadar acı çektiğini anlatmaya çalışır gibiydi. Çünkü aklındakileri bir türlü dile getiremiyordu. Birinin onu anlamasını bekleyen gözlerdi bunlar. Adeta yalvarıyordu. Ama cidden konuyla ilgili hiçbir şey hatırlamıyordu. Dikkatini veremediğinden değil çünkü dikkatini vermişti. Ama kafasından uçup gitmişti. Öyleydi işte. Suskunluk artınca artık konuşan kişinin bile iştahı gitmişti. Ve yerinden doğruldu.

– Şey… Sanırım artık evlere gitsek iyi olur. Bilirsin yarın iş var.

Diyerek arkadaşına sarıldı ve diğeri de hesabı istedi. Hesabı ödedikten sonra ayrıldılar. Yolda ikisinin de düşündüğü tek şey  “Daha demin noldu?” sorusuydu.

Sizden Gelenler -Derisizderi-

durum hikayesi, hikaye, hikaye oku, hikaye okuma, öykü, kısa hikaye,

Gülten AJDER

Kitap okumayı seven insanlar daha zeki ve daha başarılı olurlar. Bende bu yüzden kitap okumayı sevdirmek istedim bu site ile. Gizli kalmış bütün bilgilerin kitaplarda saklı olduğuna inandığımdan, kültür seviyemizi yükseltmek, bilgi hazinemizi daha da zenginleştirmek, gizli yeteneklerin ortaya çıkmasına destek olabilmek için, okusun yazsın benim ülkemin insanları diye bir işin ucundan tutmak isteyen birisiyim.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu