Gerçek Bir Hikaye; Bir Bencilin Hikayesi
Bundan yıllar önce, annem, babam, abim ve kardeşlerimle birlikte şirin bir ilçede yaşıyorduk. Çok mutluyduk. Babam gecesini gündüzüne katar evi geçindirmek için çalışırdı. Annem ise her zaman bizimle meşguldü. Bizi hiç bir zaman ihmal etmediler.
Evimizin yanında çay bahçesi ve çocuk parkı vardı. Yazın günümüzü hep parkta geçirirdik. Annemle babam akşamları çay bahçesinde oturur, biz çocuk parkında oynardık. Okul zamanları bile çok erken kalkar kahvaltımızı yapar, okul saatine kadar parkta oynardık, kayık kayar, salıncakta sallanırdık. Derslerimizde iyiydi. Bizim için günler çok güzel geçiyordu. Çünkü çok mutluyduk.
Bir kaç sene sonra oturduğumuz o şirin ilçemizin yakınlarında bir beldeye taşındık. Günler günleri kovaladı, zaman epey bi geçti. Zaman ilerledikçe biz kardeşlerde büyümeye başladık. Evin en büyük oğlu, büyük abim on beş yaşına gelmişti. Önceleri annem ve babam olmadığı zamanlarda kardeşlerimle bana “Ben en büyüğüm” yada “İçimizde en büyük benim ona göre” gibi sözler sarf etmeye başladı. Sonraları bu ikazlar tehdite dönüşerek, “En büyük benim, ben nedersem onu yapacaksınız. Bana sormadan her hangi bir şey yapmayacaksınız. Yoksa sizi döverim” gibi sözlerle gözümüzü korkutmaya başlamıştı. Bu durum uzun zaman sürdüğü için, abim yaptığı davranışlarla bizi korkutmayı başarmıştı. Sinirlendiğinde etrafı kırıp döküyordu, bize saldırıyor vuruyordu.
O zamanlar biz yaş olarak abimden epey küçüktük, daha çocuktuk. Annem ve babam hiç bir zaman bize abimin davrandığı gibi davranmadı ve abim bizi ölümle tehdit ettiği için, yaşadıklarımızı hiç bir zaman anne ve babamıza söyleyemedik. Zaten akşama kadar babam işte olurdu. Biz de hep parkta olduğumuzdan küçük bağrışmalar haricinde ki olaylara annem de hiç rastlamadı. Abim özellikle onların olmadığı zamanlarda bize kötü davranıyordu. Bu durum böyle yıllarca devam etti, okulda derslerdeki başarılarımız da tamamen düştü. Abim yıllarca bize düşmanlık yaptı,eziyetler etti.
Yıllar sonra abim evlendi. Tam kurtulduk diye düşünürken, yengemde abimle güçlerini birleştirmiş artık çektiğimiz eziyetler ikiye katlanmıştı. İkisi birlikte bize yükleniyorlardı, tehditler ediyorlardı. Zaman böyle ilerlerken annemin kanser sebebiyle olan ani ölümü bizi tamamen yıkmıştı. Daha biz annemizin acısını unutamadan babam kızı yaşında bir kadınla evlendi. Abim ve yengemin bize yaptığı hakaretler ve eziyetler yetmezmiş gibi, biri daha bize kötü davramnaya başladı.
Bir de üvey anne çıkmıştı karşımıza. Bize düşmanlık eden üvey ana. Babam bu kadınla 20 yıl yaşadı. Biz de bu süre boyunca abim, yengem ve üvey annemizle mücadele ettik. Babam da hayata veda edince meydan bize düşmanlık edenlere kalmıştı. Abimizin gözünü para hırsı bürümüştü. Üstüne konduğu mallar yetmezmiş gibi birde, babamın mirası üzerinde hak iddia ediyor. 7 Kardeşin babalarından kalan mirası tek başına almakmış niyeti.
Şimdi artık çektiklerimiz yetmezmiş gibi abimizin hırsına karşı mücadeleye başladık. Kanunlardan bi habersiz şiddet timsali abi….
Yazan – Aslı Pilavcı
